Het magische jaar 2012 heeft zich al enige tijd geleden voltrokken. Er werd veel over gesproken en gespeculeerd. De wereld zou in dit jaar vergaan. Een spannende en mystieke gedachte. Toch is de aardbol nog steeds bewoond, maar vinden er inderdaad wel omwentelingen plaats. Er is een helingsproces gaande over de gehele wereld, waardoor mensen zich meer bewust worden van de wijze waarop ze met zichzelf en hun omgeving omgaan. Er vindt een zuivering plaats, waardoor grote veranderingen zichtbaar worden in de manier waarop wij als mens samenleven. Er wordt drastisch ingegrepen door de natuur, in de vorm van extreme weersomstandigheden, temperaturen die afwijkend zijn en aardverschuivingen.
Op het gebied van macht en onmacht zal er nog veel veranderen. Mensen zullen zich steeds meer keren tegen de macht. Een onmachtige positie voelt niet goed. Mensen willen de macht over zichzelf krijgen, zijn het zat om onderdrukt te worden. Zodat ze meer vanuit liefde, in vrijheid met zichzelf en anderen kunnen leven. In vrede kunnen zijn. Dat betekent dat degene die uit onmacht hun macht misbruiken, uit hun machtspositie worden gehaald. We hebben dat al gezien met de dominante leiders in enkele landen. Het oproer tegen het seksuele misbruik in de Rooms Katholieke kerkgemeenschap. Het misbruik door hulpverleners aan kwetsbaren en in kind en jeugdopvang. Kijk naar al die relaties, huwelijken die stuk lopen. Mensen willen gezien en gehoord worden. Door transparantie worden onrechtmatigheden blootgelegd. Ieder wordt gedwongen om de eigen verantwoordelijkheid te nemen. Door de crisis worden mensen gedwongen om korter bij huis te blijven. Ze zullen meer gaan investeren in hun geluk en gezondheid voor alle dag. Meer bewust kiezen voor het welzijn van relatie en gezin. Investeren in goede natuurlijke voeding en meer bewust met hun gezondheid om gaan. Ervaren dat we individueel een eigen natuur hebben, maar ook een onderdeeltje zijn van het geheel. En daar zijn we zowel individueel, als met zijn allen verantwoordelijk voor.
We zijn door het ontwikkelingsproces in de techniek zo snel gegaan dat we steeds blijven vernieuwen. Het ene systeem of product is net weer even sneller en mooier en makkelijker dan het andere. En gemak dient de mens. Het is echter niet eenvoudig om bij te blijven. Niet aan informatie, nieuwste snufjes en niet financieel. Het korte termijn genot levert enorm veel afval, wat nadelig is voor het milieu en schade brengt voor de lange termijn aan de natuur. Wij zijn als mensen maar een klein onderdeel van het geheel. Toch lijkt het dat we de illusie hebben dat we de natuur de baas kunnen zijn. Dat we macht kunnen uitoefenen op de schepping. Deze laat zich echter niet dwingen en gaat haar eigen weg. Niet goedschiks, dan maar kwaadschiks. Het lijkt me zinvol om te streven naar een meer lange termijn geluk.
In onze samenleving speelt automatisering en materialisme een belangrijke rol. De termen: veel, groter, meer, sneller en geen tijd, zijn hierbij herkenbare geluiden. Het individu staat voorop. Helaas niet op een zodanige manier, dat men werkelijk rekening met zichzelf houdt. Ik en hebben is de norm als voorwaarde voor een gelukkig leven. Daardoor doen we ons zelf en een ander tekort. Het zou veel prettiger leven zijn als we vaker “wij en zijn”als uitgangspunt zouden creëren. Dan staat het individuele welzijn wel voorop, maar heeft men meer respect voor een ander en de leefomgeving. Door de hoge eisen die mensen aan zichzelf en aan anderen stellen ontstaat er een strijd die op vele gebieden tot uiting komt. Geld is een middel om ons in behoeften te voorzien. Ten bate van ons geluk, ons wel zijn. Het lijkt nu meer een doel te zijn geworden, dan een middel. Dat gaat ten koste van het individuele en gemeenschappelijk welzijn.
Nederland is op de kaart maar een klein landje, maar er zijn er velen die het toch weten te vinden. De bevolking stijgt in aantal en in leeftijd. Voor elk individu wordt een plekje gezocht en dat wordt er niet makkelijker op. Het vraagt aanpassingen, een hoop regeltjes en toch zijn we grenzeloos. Velen zoeken een houvast. Mensen zijn kuddedieren. Zoeken leiders die de richting geven en volgen graag. Als het leiden in een vorm geschiedt die op vrijheid gebaseerd is, blijft de kudde bijeen. Het geeft een duidelijkheid, veiligheid, een weten waar je aan toe bent. Ook hierin heeft een verschuiving plaatsgevonden. Mensen voelen de vrijheid niet meer, omdat duidelijke grenzen en taakverdeling vervaagd zijn. Jongeren die in deze tijd opgroeien, worden belast met deze onduidelijke positie en zoeken naar houvast, naar richtlijnen om zich aan te meten. Door gebrek aan structuur verliezen ze hun doel en raken stuurloos. Dit heeft nadelige gevolgen voor de jeugd zelf, maar ook voor de leefomgeving. Mensen met bijzondere eigenschappen hebben een etiket nodig om gezien te worden en dan is het nog moeilijk een weg te vinden in deze hectische, veeleisende samenleving.
Deze mensen raken geïsoleerd in hun bestaan door onbegrip, onkunde en verwachtingen van zichzelf of anderen. Velen zoeken handvatten om meer grip te krijgen op hun leven en een plekje om zichzelf te kunnen zijn. Ondanks dat er hard aan gewerkt wordt om ze tegemoet te komen, mogen we blijven zoeken naar een passend gebaar waardoor uitgestrekte handen elkaar kunnen vinden. Mensen zijn druk in de weer, leven in een hoog tempo. Door een overvolle agenda plannen we ons leven en proberen we ons zelf en anderen onder controle te houden. Kinderen hebben vaak al een net zo druk programma als de ouders. Druk, druk, druk, haasten we ons door het leven, van de ene plek naar de andere. Waar naar toe en wat streven we met zijn allen na?