

Als we naar de oorsprong kijken van alles waar we in het dagelijkse leven gebruik van maken, zijn we in veel dingen erg van het pad geraakt. De doelen die we oorspronkelijk hadden, vanuit een natuurlijke behoefte, zijn we ver voorbij gegaan en uit het oog verloren. We leven in een omgekeerde wereld. Alles staat werkelijk op zijn kop. De manier van leven kost bakken met geld, een hoop energie en gezondheid en is erg tijdrovend. En dat is nou net wat we tegenwoordig allemaal tekort komen. Wat van oorsprong is ontstaan, wordt nu als alternatief beschouwd. Mensen, die dat nog steeds hoog in het vaandel hebben staan en respect hebben voor zichzelf en hun natuurlijke omgeving, worden als alternatieveling bestempeld. Niet van deze tijd. Je moet ze niet serieus nemen. Het zijn simpele zielen, die achter lopen. Hebben ook nog de illusie dat ze met natuurlijke geneeswijzen een mens kunnen helen.
Maar wat betekend alternatief eigenlijk? Het andere, een andere mogelijkheid dan de massa. Er is door de tijd heen heel wat alternatiefs op de markt gebracht. Mensen hebben steeds iets nieuws verzonnen, voor van alles en nog wat. Daar zitten we nu mee opgescheept en dat is voor ons heel normaal geworden. Laten we in veel aspecten maar weer terug gaan naar dat wat ooit normaal was. Dus heel natuurlijk was! Want we raken met zijn allen letterlijk en figuurlijk steeds verder van huis.
Alles in de wereld is om geld gaan draaien, de economie. Maar wat betekent economie eigenlijk? De wetenschap van het menselijk handelen m.b.t. het streven naar welvaart. En zuinig zijn, doelmatig. Vanaf het jaar 2000 hebben we de term aangepast in nieuwe economie. Voor bedrijven die actief zijn op het gebied van internet, mobiele telefoon enz. Het leek erop dat we wel vaarden bij deze vorm van bedrijfsvoeren. Ook jeugd loopt rond met dure telefoontjes en laptops. De hele dag druk in de weer, maar hun schulden zijn nog nooit zo hoog geweest en lopen maar op. Er is een klein aantal mensen dat zeer wel varend is. Daarnaast zijn er steeds meer mensen die niet wel varen bij deze manier van bedrijfsvoering. En een groeiend aantal vaart zelfs niet, maar probeert stuurloos ergens in een reddingsboei te overleven. We zijn erg doorgeschoten in het streven, waardoor de verhoudingen niet meer kloppen. Het geld, als middel, is vaker ons doel geworden. Het speelt de hoofdrol en maakt mensen ondergeschikt. Ook hierin moeten we terug naar de basis. Het accent zal dan ook de komende tijd meer op zuinigheid moeten liggen. En dan heb ik het niet alleen over geld, maar vooral over het zuinig zijn op mensen en hun natuurlijke omgeving. Het is de vooruitgang waardoor velen er op achteruit zijn gegaan. We hebben een MEGAWERELD gecreëerd. We zijn van klein en eenvoudig naar groot en luxe gegaan wat betreft onze woningen, gebouwen, festiviteiten. Alles wordt groots uitgepakt. Het lijkt een wedstrijd te zijn geworden wie het grootst, het mooist, het beste is in alles, het meeste heeft van alles, het hoogste gebouw, de rijkste en ga zo maar door. Er wordt veel geld gestoken in winkelcentra, multifunctionele gebouwen, gemeentehuizen, wegenbouw, scholen, kantoor en bedrijfspanden en woontorens. Ze zijn als paddenstoelen uit de grond gerezen. Het zijn gebouwen die in dienst staan van mensen, voor verschillende doeleinden. De eisen die daaraan gesteld worden zijn alsmaar hoger, waardoor de gebouwen groter, luxer en duurder worden. Ook huizen worden steeds groter en meer comfortabel. Toch is het aantal mensen wat er in woont steeds kleiner en ze zijn steeds minder vaak thuis om van al het gemak te kunnen genieten. Hoe luxer de keuken, hoe vaker we buiten de deur eten. Er wordt hard voor gewerkt om het allemaal voor elkaar te krijgen. Daarnaast zijn er natuurlijk de banken die met ons meedenken, vanuit hun grote fauteuils en het ons aantrekkelijk maken om onszelf van meer gemakken te voorzien. Door de mooi aangeklede constructie, zijn zij helaas toch degene die er uiteindelijk het meest van kunnen genieten.
Eigenaren, ondernemers van kantoren en bedrijven krijgen een steeds groter en breder werkgebied, waardoor de vele medewerkers en materialen om een meer grote en luxe vestiging vragen. De verleende diensten moeten dan ook dik betaald worden. Of het nu om verzekeringen, hulpverlening, gemeentelijke instellingen of particuliere bedrijven gaat, de kosten van al die mooie panden zullen toch verrekend moeten worden. Evenals die vervoermiddelen waarmee zij voor klanten onderweg zijn. De uurlonen schieten in evenzo rap tempo omhoog als de gebouwen. De functie van dienen is in een andere verhouding komen staan. De mens moet vaker het gebouw gaan dienen. De scholen op kleine locaties fuseren met andere schooltjes of verdwijnen. De kinderen mogen wat verder van huis hun onderricht volgen en komen voor het middelbaar onderwijs op locaties van groter formaat terecht. Wat een uitstraling hebben die grote gebouwen. Dat belooft wat. Het zou mooi zijn voor de leerlingen als er nog geld overblijft voor gedegen onderwijs. In elk geval doen buitenlandse schoolreisjes in een tropische omgeving of een leuke skivakantie het goed in de score om de aantrekkingskracht van beste school te profileren. Het educatieve oogpunt is wat op de achtergrond geraakt.
De boerderijen met landbouw en veeteelt gaven vroeger de omgeving een wijds en vriendelijk karakter. De boeren kenden hun vee alsof het hun eigen kinderen waren en met de liefde voor het vak, gaven ze de dieren de mogelijkheid om dier te blijven. Ze kenden al de beesten als individu en zagen meteen als er iets mis mee was. Ze waren één met de natuur. De megastallen hebben hun 24uurs ‘’boer zijn’’veranderd in veebedrijven die dieren laten fungeren als fabrieksproducten en daar als zodanig mee omgaan. Dieren worden meer als materiaal ingezet en de productiviteit moet zo hoog mogelijk zijn. De basis van het boerenleven en de brede kennis die deze mensen vanuit hun ervaring hadden is weggevaagd en erg onderschat. Er is geen betere kenner van weersverwachtingen dan een ouderwetse boer. Hij is altijd in contact met de natuur, omdat zijn landbouw en veeteelt er afhankelijk van is. De burger komt steeds verder van de boer af te staan, maar wat wil je als er megastallen met megastank in je omgeving staan en er geen dier meer te zien is. Kinderen weten terecht, dat melk en vlees in deze fabrieken worden gemaakt. Helaas kennen ze de smaak van wat puur melk en vlees ooit is geweest, niet meer.
De plek die mensen zich verworven hebben binnen het natuurlijke systeem is erg egogericht. Daardoor voelen ze niet meer dat ze een onderdeel zijn van het geheel. Het gaat ten koste van het leven van al het andere wat van nature bestaat. Vogels worden massaal afgeschoten omdat wij met de alternatieve vogels het luchtruim voor onszelf ingepalmd hebben. En daardoor is er geen plek meer voor die rare ganzen. De everzwijnen echter vermenigvuldigen zich sterk en komen massaal in opstand en gaan in de tegenaanval. Dit is een fragment van wat zich in de natuur afspeelt. Van een gratis vrije ruimte voor iedereen, zijn we op een kluitje terechtgekomen van een niet meer te betalen vierkante meter grond. Allemaal eigendom geworden, van de mens! Wonend in een stijf georganiseerd netwerk, waarin weinig ruimte rest voor pure wijsheid en wezenlijke vrijheid.
Waar leidt dit heen?