Het maakt niet uit met welk doel ik op pad ben. Onderweg wordt ik op allerlei manieren geprikkeld en kan mijn aandacht steeds naar iets anders getrokken worden dan waarvoor ik eigenlijk van huis ging. Ik laat me soms verleiden om iets anders te doen of om iets te kopen wat ik helemaal niet van plan was en ook niet nodig heb. Het aanbod aan producten en diensten is gigantisch. Er zijn zoveel redenen te bedenken waarom ik iets zou moeten doen of zou moeten aanschaffen. Omdat het zo mooi, bijzonder, zo leuk, handig of wel heel erg stoer is. Of zo gezond, ontspannend of juist heel spannend is. Of omdat het veel sneller, hipper en groter is. En vooral omdat het IN is en iedereen het heeft of doet en je toch eigenlijk niet zonder kan. Als laatste en misschien wel belangrijkste reden; omdat het NU in de aanbieding is en aanzienlijk goedkoper dan gisteren, morgen of bij de concurrent.
De hele economie is gebaseerd op kopen en verkopen. Het is dan ook een komen en gaan van mensen die iets kwijt willen en mensen die op zoek zijn naar iets. De verhouding van vraag en aanbod is danig verstoord. Hebbedingetjes en stapelkortingen vieren hoogtij in grote winkelketens en massaproducten verdwijnen grootschalig in de outlet. Kopen, kopen want het kost geen drol. Voor het geld hoef je het niet te laten. Aangezien de verkoper er toch goed aan wil verdienen levert het voor de producenten, de uiteindelijke makers, dan nog minder op dan een…
Wat ik nodig heb en graag wil is vaak in mijn omgeving niet te vinden of nog te koop. En er is een groot aanbod van veel van wat ik niet kan gebruiken. Het doel van reclame maken is het vragen van aandacht voor een product of dienst om potentiële klanten over te halen om hiervan gebruik te maken. Via de media wordt ze grootschalig de wereld ingebracht. De plaats waar en de manier waarop reclame wordt gemaakt kan nogal verschillen. Van een kleine advertentie in de weekkrant, een flyer in de brievenbus, tot een poster op een billboard langs de snelweg. Kleine vlaggen, grote vlaggen en nog grotere zuilen. Soms zie je door de bomen het bos niet meer. De al dan niet verlichte zuilen staan op plaatsen waar veel wegen samen komen. De ene na de andere kruising en rotonde wordt bezet. Het lijkt me wel handiger dat er juist op die plekken wat extra aandacht naar verkeersveiligheid uit mag gaan. Ik zag bordjes met pijlen verwijzen naar de grootste supermarkt van de omgeving. Zou de hele buurt de winkel anders niet weten te vinden? Terwijl ondernemers al heel goed draaien gaan ze nog meer geld uitgeven aan reclame. Ze willen zichzelf duidelijk neerzetten. Met enorme borden voor hun raam, om nog beter gezien te worden, zetten ze zichzelf in het donker.
Vroeger waren het de marktkooplui die hun stem lieten schallen door de kraam om hun waar aan te prijzen. Tegenwoordig is het een gewoonte om via de radio, TV en internet elkaar te overschreeuwen om de grootste, de beste en goedkoopste te zijn en daarmee het alleenrecht te verwerven in de branche. Verwikkeld in de machtsstrijd is er geen plaats meer voor een ander. Alle aandacht gaat naar het promoten van de prijs en niet zozeer meer naar het product. Grenzen worden verlegd en er worden openlijk afkeuringen geuit over de concurrent om zichzelf in een beter daglicht te stellen. Iets wat in mijn ogen juist een teken van zwakte is. De kracht van het product of dienst zou wat meer belicht mogen worden, want dat is toch waar het eigenlijk om gaat?
Alles moet goedkoper, maar uiteindelijk komt het ons toch duur te staan. Het gaat ten koste van andere zaken zoals kwaliteit, service en deskundigheid. Om je over de drempel te krijgen wordt je gelokt met allerlei aanbiedingen en cadeautjes. Voor je het weet heb je een lege portemonnee, maar wel dik gevuld met kortingspasjes voor de spaartegoeden. De ene na de andere actie wordt ingezet door de prijsvechters en we laten ons verleiden om extra inkopen te doen om toch die collectie maar compleet te krijgen. Al die folders, post, mails en reclamespots. Ze houden ons wel bezig.
Ondanks dat ik me realiseer dat ik altijd de vrijheid blijf behouden om ergens ja of nee tegen te zeggen, is het soms verdraaid moeilijk om eronder uit te komen. De enthousiaste telefonische benaderingen beginnen heel vriendelijk met de vraag of het wel gelegen komt. Het wordt echter al snel opdringerig en gaat over in een pitbullachtige houding wanneer ik gewoon een nee durf te verkopen.
Hoe zou het zijn wanneer het hele circus in zou storten en we geen slachtoffer meer hoeven zijn van deze zotte prijzenoorlog? Tussen wat we nodig hebben en de verkoopgekte die door de jaren heen is ontstaan en de afvalberg die daar mee gepaard gaat zit nog wel een tussenweg. Hoe kunnen we onze weg hier weer in vinden? Ik probeer me er een voorstelling van te maken hoe de ondernemers hun strijdbijl begraven en op een aangename manier zichzelf kunnen presenteren. Hoe eenieder zijn oorsprong opzoekt en datgene zichtbaar maakt waar hij voor staat. Door een aantrekkelijke etalage die duidelijk laat zien wat er in hun winkel te koop is. Het dagelijkse leven zou een stuk rustiger en overzichtelijker worden en het zou mij in elk geval heel wat besparen in geld, tijd en prikkels.
De beste reclame is nog altijd de door eigen beleving verkregen ervaring. Iets wat goed voelt vraagt om herhaling. Daarop volgt de gratis mond op mond reclame.